مطالعه تجربی تولید آب شیرین با استفاده از بازیابی حرارت تلف شده از فتوولتاییک با استفاده از لوله حرارتی

در این مقاله یک نوع آب شیرین کن با به کارگیری انرژی تجدیدپذیر خورشیدی به منظور شیرین سازی آب شور بررسی شده است. پس از ساخت آب شیرین کن خورشیدی در ابتدا عمق بهینه آب شور در مخزن آب به صورت تجربی بررسی گردید. در ادامه به بررسی میزان تولید آب شیرین از طریق میعان بخار روی پوشش شیشه ای و دیواره های مخزن پرداخته شد که بیشینه آب تولید شده در شرایط تقطیر معمولی مربوط به ساعت 14:00 و به میزان (kg⁄(m^2 h)) 292/0 در عمق 5 سانتی متر بود. در ادامه تاثیر نصب سینی در داخل مخزن جهت جلوگیری از ترکیب مجدد بخار میعان شده بر روی جداره های داخلی مخزن با آب داخل مخزن بررسی گردید. همچنین به بررسی تولید آب شیرین با به کارگیری یک آینه بر روی سطح پنل خورشیدی پرداخته شد. نتایج نشان می دهند که نصب آینه باعث افزایش به ترتیب 10 و 12 درصد آب شیرین تولیدی و توان الکتریکی خروجی به طور متوسط خواهد شد. در نهایت راندمان ساعتی و روزانه هر کدام از حالت های بررسی شده محاسبه گردید. پارامترهای مربوط به فتوولتاییک و بازده الکتریکی نیز محاسبه شد. یک تحلیل اقتصادی برای آب شیرین کن مورد نظر انجام گرفت.