اثر منفرد و ترکیبی برخی پروبیوتیک ها بر ایمنی موکوسی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

امروزه استفاده از محرک های ایمنی طبیعی برای افزایش پاسخ ایمنی در ماهی جهت مقابله با بیماری ها افزایش یافته است، پروبیوتیک ها به عنوان میکروب هایی که به میزبان سود می رسانند شناخته شده اند و یک جایگزین مناسب برای مواد شیمیایی و آنتی بیوتیک ها در پرورش ماهی هستند. در این پژوهش اثر باکتری پدیکوکوس اسیدی لاکتیسی (Pediococcus asidilactici) و مخمر ساکارومایسیس (Saccharomyces cerevisiae) بر تغییرات میزان ایمونوگلوبولین کل، پروتئین کل، آلبومین و گلوبولین، 112 قطعه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) با میانگین وزن 10 ±30 گرم به مدت 42 روز مورد بررسی قرار گرفت. پس از دو هفته سازگاری ماهیان به 4 گروه با دو تکرار تقسیم شدند. گروه اول با باکتری پدیکوکوس اسیدی لاکتیسی با غلظت CFU/g 107 در هر گرم پودر باکتری، گروه دوم با مخمر ساکارومایسیس با غلظت CFU/g 107 در هر گرم پودر مخمر، گروه سوم ترکیب باکتری پدیکوکوس اسیدی لاکتیسی و مخمر ساکارومایسیس با غلظت CFU/g 107 و گروه چهارم به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که استفاده از مکمل های مذکور باعث افزایش پارامترهای ایمونوگلوبولین کل، پروتئین کل، آلبومین و گلوبولین در موکوس ماهی کپور معمولی می شود اما این تغییرات در مقایسه با گروه شاهد بر اساس آزمون دانکن معنی دار نبود (P≥0/05).