اثربخشی مداخله آموزشی بر کاهش رفتارهای خوددرمانی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو: کاربرد مدل بزنف

انجام خوددرمانی در بین بیماران دیابتی منجر به نوسان شدید قند خون آنان شده و همین امر سبب ابتلای زودتر بیماران به عوارض دیابت می شود. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله آموزشی مبتنی بر مدل بزنف بر رفتارهای خوددرمانی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.

 این مطالعه نیمه تجربی در سال 1397 روی 200 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تحت پوشش مرکز دیابت شهر فسا انجام شد. نمونه ها به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند (100 نفر در هر گروه). ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه محقق ساخته شامل اطلاعات دموگرافیک، سازه های مدل بزنف (آگاهی، نگرش، عوال قادرکننده، هنجارهای انتزاعی و قصد رفتاری) و سئوالات رفتار خوددرمانی در خصوص دیابت بود که قبل و سه ماه پس از مداخله تکمیل شد. مداخله آموزشی برای گروه آزمون در قالب 7 جلسه آموزشی 55-50 دقیقه ای برگزار شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 22 و توسط آزمون های مجذور کای، T مستقل و T زوجی صورت گرفت.

 میانگین نمرات آگاهی، نگرش، عوامل قادرکننده، هنجارهای انتزاعی و قصد رفتاری به طور معنی داری در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل پس از مداخله آموزشی افزایش یافت. همچنین میانگین نمره رفتار خوددرمانی در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری پیدا کرد (05.0>P).

 مداخله آموزشی مبتنی بر مدل بزنف بر کاهش رفتارهای خوددرمانی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو اثربخش است.