مضمون سازی با استفاده از صورتهای خیالی در اشعار شاعران انقلاب اسلامی و مقایسه مختصر آن با اشعار سبک هندی(بیدل دهلوی)

تخیل اساسیترین عنصر سازنده شعر است که موجب نمایاندن اعمال، افکار، ایده ها و بیان اندیشه و تجربه از راه زبان میشود. شاعران به فراخور استعداد خود در ابداع تصاویر و عناصر روزمره و صور خیال بهره ، مضامین بدیع و زیبا، از عواملی مانند عناصر طبیعت گرفته اند. سبک هندی در شعر و ادب فارسی به جهت آفرینش مضامین نو، مشهور و شناخته شده است. با آن که جستجوی مضامین تازه در شعر فارسی بی سابقه نیست، اما ، شعرای سبک هندی در عناصر و مواد استعمال شده پیشینیان با دقت نظر و ژرف بینی روابط جدیدی کشف میکنند و نکته ها و مضامین تازه می آفرینند. در دوره معاصر نیز برخی شاعران انقلاب اسلامی، به تقلید از شاعران سبک هندی، به مضمون سازی پرداختند. در پژوهش حاضر سعی شده است مضمون سازی با استفاده از صورتهای خیالی(تشخیص، حس آمیزی و متناقب نما) به عنوان یکی از اصلیترین ویژگی های سبک هندی در اشعار شاعران انقلاب اسلامی (قیصر امین پور، سلمان هراتی، سید حسن حسینی و احمد عزیزی) با اشعار سبک هندی(بیدل دهلوی)مقایسه و بررسی شود.