بررسی رنگ در شعر دهه های 60 تا30 (برمبنای آثار چهار شاعر با سبک فکری و شعری متفاوت: سیاوش کسرایی، سهراب سپهری،مشرف آزاد تهرانی و فروغ فرخزاد)

در ارتباطات غیرکلامی، رنگ یکی از سریعترین روش های انتقال پیام است بنابراین یکی از بهترین راه های تحلیل و شناخت یک اثر ادبی، تحلیل رنگ در آن اثر است. این پژوهش با روش توصیفی– تحلیلی به بررسی این عنصر در شعر معاصر پرداخته است. بنابر نتایج حاصل از این پژوهش، رنگهای سیاه، سبز، قرمز، آبی ، سفید و زرد پربسامدترین رنگها در شعر هر چهار شاعرند که عموما با ویژگی های مطرح شده در علم روانشناسی رنگ به کار رفته اند. سیاه پرکاربردترین و محبوبترین رنگ در شعر اجتماعی- سیاسی کسرایی، و روایتگر سیاهی جامعه با پتانسیل غالب ناامیدی و اندوه است. سبز، پرکاربردترین رنگ در شعر عرفانی سهراب، با نور و تقدس پیوند دارد؛ و به عنوان پرکاربردترین رنگ در شعر اجتماعی مشرف، با پتانسیل امید در ارتباط است. در شعر فروغ، قرمز به عنوان رنگی مهیج با اثری کاملا مثبت، محبوبترین رنگ و عموما در پیوند با احساسات و آرمانهای زنانه اوست.