بررسی خصوصیات سبکی عطار در بیان ویژگی های انسان کام

در این مقاله به لایه های فکری عطار نیشابوری در بیان ویژگی های انسان کامل که نشان دهنده نگاه متفاوت او در معرفی انسان کامل است پرداخته میشود تا نشان دهد که چگونه عطار در بیان این ویژگی ها دارای سبکی شخصی و منحصر به فرد گردیده است. در این میان به چهار عنصر اصلی به عنوان ویژگی سبکی خاص اشاره میشود که در سایر متون نظیر آنچه که عطار در آثارش ذکر کرده است یافت نمیشوند و ضمن مقایسه با سایر متون همانند، به اثبات آن پرداخته میشود. این چهار ویژگی عبارت از تمثیلهای رمزی، رمز هدهد به عنوان پیر طریقت و راه بیبازگشت سلوک و در نهایت مقایسه مقامات و هفت شهر عشق عطار به عنوان مقامات انسان کامل با مثنوی معنوی مولوی میباشند. بدون تردید عطار نیشابوری یکی از کسانی است که با به کار گیری زبان خاص که محصول اندیشه و فکری ناب است به خلق آثاری گرانسنگ در ادب فارسی دست زده است و بیتردید از این رهگذر یکی از ارکان اصلی وصاحب سبک زبان فارسی محسوب میشود. این سبک شخصی را باید محصول گزینشی خاص از لغات، اصطلاحات فنی، عبارات و شیوه های بیانی دانست که از قراردادهای زبانی و سنن ادبی متمایزند، این گزینش از دید و دریافتی نو نسبت به هستی و حیات ناشی میشود. عطار نیشابوری نویسنده ای است که به تعریفی جامع و متفاوت از انسان کامل و ویژگی های او با گزینشی نو از زبان و شیوه های ادبی که حاصل اندیشه والای اوست دست میزند و در این خصوص سبکی شخصی را پایه ریزی میکند.