بررسی اطفال مولود حاصل از تلقیح مصنوعی در آینه فقه و حقوق اسلامی

تلقیح مصنوعی، یکی از پدیده های شگفت دنیای مدرن است. با توجه به اینکه این بحث به طور خاص در زمره مباحث کتب فقهی فقهای متقدم مطرح نشده است، می تواند منشا ایجاد مسائل مختلف فقهی و حقوقی باشد. هرچند در آغاز، برخی از فقهاء قائل به ممنوعیت مطلق در همه صور تلقیح مصنوعی بوده اند، و بعضی دیگر از مراجع معظم تقلید در مقام افتاء، حتی تلقیح نطفه زوج به زوجه شرعی و قانونی خود را محل تامل و اشکال می دانستند. اما با به رسمیت شناختن این مسئله به جواز از سوی برخی دیگر از صاحبان افتاء، و شرعی و قانونی دانستن نسب اطفال ناشی از تلقیح مصنوعی، اختلافات نظری عدیده ای به وجود آمد که دیدگاه های جدیدی را مطرح کرد و به بازخوانی بیانات شرعی پرداخته شد. از این رو نوشتار حاضر در تلاش است تا با تحقیق و مطالعه بیشتر در منابع فقهی و حقوقی به تبیین احکام حقوقی نسب مربوط به این گونه افراد پرداخته و بدین وسیله ضمن رعایت حقوق آنان از وجود فرزندانی بی هویت و گاه بی سرپرست در جامعه جلوگیری نماید، چرا که با مطمح نظر قرار دادن مصالح کودکان متولد از تلقیح مصنوعی، و مشروع و قانونی دانستن نسب این کودکان در همه اشکال تلقیح، می توان گام بزرگی در راستای رفع تبعیض و جلوگیری از مشکلات بعدی در جامعه اسلامی برداشت.