تحلیل مدارهای هویت و دیگری در گفتمان اعتدال گرایی (مطالعه موردی: مستندهای انتخابات ریاست جمهوری دوره های یازدهم و دوازدهم)

این پژوهش بر آن است تا با نگاهی تطبیقی، چگونگی بازنمایی هویت در مستندهای تبلیغاتی گفتمان اعتدال گرایی را در دو دوره انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و دوازدهم در خرداد 1392 و اردیبهشت 1396 واکاوی نماید. نوشتار پیش رو به گرد این پرسش می گردد که: «در جریان مبارزات انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و دوازدهم، هویت چگونه در مستندهای انتخاباتی نامزد هژمون شده، مفصل بندی شده و با کاربست چه نشانگان، مولفه ها و فرایندهایی تولید و بازتولید شده است؟» در مقام پاسخ، این مدعا می آید که در جریان این دو دوره انتخابات ریاست جمهوری، گفتمان پیروز تبلیغات خود را بر مبنای نمایش صورت بندی ایدئولوژیکی خاص خود مفصل بندی کرده است که در بافتار آن، خود و دیگری به گونه ای ویژه، در سایه دال کانونی مطرح و مرزهای گفتمان به گونه ای ایجابی و سلبی نمایان می شود. مبنای نظری پژوهش برپایه تعریف سه سطح طراحی شد. سطح خرد مبتنی بر سازوکارهای زبانی مانند دلالت صریح و ضمنی و پیوندهای بینامتنی است. در سطح میانی مفاهیم از راه کندوکاو زبانی حاصل و به منظور دست یابی به مفاهیم کلان از رهیافت گفتمانی لاکلا و موف و نورمن فرکلاف استفاده می شود. برمبنای یافته ها گفتمان اعتدال گرایی در هر دو دوره انتخابات ریاست جمهوری با ابتنای بر رویکردی سلبی و دگرسازانه، به ترسیم مرزهای هویت خود پرداخته و با استفاده از ابزار حاشیه رانی، خود را به صورتی مثبت بازنمایی می کند.