آگاهی، اعتقاد و عملکرد نسبت به داروهای گیاهی در درمان دیابت در مردم شهرستان زابل

 دیابت قندی، یک بیماری مزمن است که با اختلال در متابولیسم کربوهیدرات ها، پروتئین ها و چربی ها به علت کمبود کامل یا جزئی هورمون انسولین مشخص می شود. تحقیقات نشان می دهند، قدیمی ترین نحوه ی درمان دیابت شیرین، استفاده از گیاهان بوده است. گیاهان ضد قند سنتی، می توانند یک منبع مفید از ترکیبات خوراکی کاهش دهنده ی قندخون باشند که به صورت دارو و یا مکمل های غذایی مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از پژوهش حاضر، آگاهی، اعتقاد و عملکرد نسبت به داروهای گیاهی در درمان دیابت در مردم شهرستان زابل بود.

این پژوهش، یک مطالعه ی توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی است که آگاهی، اعتقاد و عملکرد 340 نفر از ساکنان شهرستان زابل نسبت به داروهای گیاهی در درمان دیابت با استفاده از پرسش نامه را سنجید. برای مقایسه ی یافته ها، از آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز یک طرفه، پس آزمون توکی و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. سطح معنی داری 0/05 تلقی گردید.

اکثر شرکت کنندگان آگاهی (53/8 درصد) و عملکرد (40/6 درصد) متوسطی داشتند و از اعتقاد ضعیفی (45/3 درصد) نسبت به داروهای گیاهی در درمان دیابت برخوردار بودند. بین آگاهی با جنسیت، سن، وضعیت تاهل، سابقه ی بیماری دیابت و میزان تحصیلات، رابطه ی آماری یافت شد. همچنین بین اعتقاد با جنسیت، سن و وضعیت تاهل و بین عملکرد با جنسیت، سن و سابقه ی بیماری، رابطه ی معنی داری مشاهده گردید (0/05 > p value). از نظر افراد مورد مطالعه، در نهایت بیش ترین گیاهانی که در درمان دیابت موثر دانسته شد به ترتیب آویشن، چای ترش و برگ نعنا بودند.

شناخت گیاهان تغذیه ای- درمانی رایج مورد استفاده ی بیماران دیابتی می تواند در گسترش روش های صحیح و علمی در جهت بهبود بیماران دیابتی نقش موثری داشته باشد.