اجرای موقت معاهدات در حقوق بین الملل

در رویه معاهداتی نوین یک وقفه زمانی بین اتمام مذاکرات انعقاد معاهده و پذیرش متن معاهده یا امضای آن از یک طرف، و لازم الاجرا شدن معاهده مزبور از طرفی دیگر وجود دارد. این امر بدین خاطر است که در بسیاری از کشورها لازم الاجرا شدن معاهدات بین-المللی تابع تکمیل فرایندهای داخلی ضروری جهت تصویب و پذیرش معاهدات می باشد. اما گاهی ممکن است اجرای فوری معاهده بلافاصله بعد از پایان مذاکرات انعقاد آن به دلایل گوناگون برای دولت ها حیاتی باشد. اجرای موقت معاهدات سازکاری موثر برای دستیابی به این هدف می باشد، و در حال حاضر نیز تبدیل به شیوه ای رایج گشته است. سازکار اجرای موقت در ماده 25 کنوانسیون 1969 وین درباره حقوق معاهدات تدوین شده است. اما دو بند اختصاص داده شده در ماده مزبور به تمام سوال ها درمورد سازکار اجرای موقت معاهدات پاسخ نمی دهد. بنابراین، اجرای موقت معاهدات نیاز به توضیح بیشتر دارد. از اینرو، هدف مقاله حاضر بررسی جنبه های گوناگون مرتبط با سازکار اجرای موقت معاهدات بین المللی و پاسخ به این سوال می باشد که یک معاهده بین المللی قبل از لازم الاجرا شدن چگونه به صورت موقت به اجرا درمی آید؟