تاثیر سطوح مختلف سیاه دانه جیره غذایی بر فاکتورهای بیوشیمیایی همولنف میگوی پاسفید غربی (Penaeus vannamei)

در این آزمایش تاثیر سطوح مختلف سیاه  دانه جیره بر برخی از فاکتورهای بیوشیمیایی  میگوی پاسفید غربی (Penaeus vannamei) مورد بررسی قرار گرفت. پنج جیره با سطوح مختلف سیاه دانه شامل صفر (شاهد)، 0/5، 1/5، 3 و 5 درصد در قالب پنج تیمار و هر تیمار شامل سه تکرار و هر تکرار نیز محتوی 40 عدد میگو (گرم 0/2±7/5) طراحی شدند. بعد از 12 هفته غذادهی، سطوح گلوکز، آلکالین فسفاتاز (ALP) و سوپراکسید دیسموتاز (SOD) پلاسمای میگو، در تیمارهایی که سیاه دانه مصرف کرده بودند به طور معنی داری از تیمار شاهد کم تر بود (0/05>P). هم چنین میزان کراتینین (CREA)، پروتئین کل، ازت اوره همولنف (Hemolymph Urea Nitrogen)، اسیداوریک (Uric acid) و اوره (Urea/HUN liquid) نیز در تیمارهای سیاه دانه از تیمار شاهد کم تر بود اما این تفاوت ها معنی دار نبودند (0/05<P). از لحاظ میزان کلسیم و منیزیم، هیچ تفاوت معنی داری بین تیمارها مشاهده نشد (0/05<P)، هم چنین افزایش معنی داری در میزان فسفات در تیمارهای سیاه دانه 1/5 و 5 درصد نسبت به گروه شاهد مشاهده گردید (0/05>P). در مجموع آزمایش حاضر نشان داد که افزودن سیاه دانه در سطوح 1/5 و 3 درصد، به جیره می تواند تاثیر مطلوبی بر فاکتورهای بیوشیمیایی همولنف میگوی پاسفید غربی، داشته باشد و به تولید پایدار میگو کمک کند.