اثربخشی بسته ی آموزشی مبتنی بر معنادرمانی بر احساس تنهایی و خودکارآمدی معلمان بازنشسته

با توجه به افزایش جمعیت سالمندان و لزوم توجه به مسائل سلامت روان شناختی سالمندان از جمله احساس تنهایی و خودکارآمدی دارای اهمیت است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی بسته ی آموزشی مبتنی بر معنادرمانی بر احساس تنهایی و خودکارآمدی معلمان بازنشسته انجام گرفت.

روش این مطالعه شبه‏آزمایشی با طرح پیش ‏آزمون و پس ‏آزمون با گروه کنترل بود. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 30 نفر از زنان سالمندان بازنشسته آموزش و پرورش مقیم سرای سالمندان شهر کرمان بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. برای جمع‏ آوری داده ها از پرسشنامه احساس تنهایی راسل، پیپلوا و کارتونا (1980) و پرسشنامه خودکار آمدی عمومی شوارزر و جروسلم (1981) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد.

 یافته ها نشان داد، پس از تعدیل نمرات پیش آزمون، تفاوت بین گروه آزمایش و کنترل در متغیر خودکارآمدی در سطح آلفای 01/0 معنادار بود (534/44=F)، همچنین پس از تعدیل نمرات پیش آزمون، تفاوت بین گروه آزمایش و کنترل در متغیر احساس تنهایی در سطح آلفای 01/0 نیز معنادار بود (16/34=F)؛ بنابراین، فرضیه ی پژوهش مبنی بر اثربخشی بسته ی آموزشی مبتنی بر معنادرمانی بر احساس تنهایی و خودکارآمدی در پس آزمون مورد تایید قرار می گیرد.

  بر اساس نتایج می توان گفت که استفاده از بسته ی آموزشی مبتنی بر معنا درمانی به دلیل قرابت فرهنگی و دینی می تواند در مقابل سایر روش های درمانی در کاهش احساس تنهایی و افزایش خودکارآمدی کارایی بیشتری داشته باشد.