تاثیر معنادرمانی بر میزان مشارکت اجتماعی بازنشستگان فرهنگی عضو کانون بازنشستگان آموزش و پرورش شهر بجنورد

مشارکت اجتماعی در سالمندان از عوامل مهم و اثرگذار بر سلامت جسمی و روحی می باشد و معنادرمانی گروهی فرصتی فراهم می کند تا اعضا به شناخت، درک و رهاسازی خود دست یابند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر معنادرمانی گروهی بر میزان مشارکت اجتماعی بازنشستگان فرهنگی عضو کانون بازنشستگان آموزش و پرورش شهر بجنورد انجام شد.

روش مطالعه، کار آزمایی میدانی تصادفی دو گروهی و جامعه پژوهش بازنشستگان عضوکانون بازنشستگان آموزش و پرورش شهرستان بجنورد می باشد. تعداد 50 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه کنترل و مداخله اختصاص داده شدند. معنادرمانی در هر هفته یک جلسه برگزار شد، زمان هر جلسه 90 دقیقه بود و به مدت 8 هفته اجرا شد. مشارکت اجتماعی با استفاده از پرسشنامه مشارکت اجتماعی طرح بررسی سلامت جامعه کانادا در دو مرحله قبل و بلافاصله بعد از مداخله اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار Stata نسخه 12 استفاده شد. آزمون های آماری مورد استفاده شامل تی تست، من ویتنی، شاپیرو- ویلک، کای دو و کواریانس می باشد.

یافته های مطالعه نشان داد، میانگین نمره مشارکت اجتماعی در گروه مداخله قبل از انجام مداخله 58/3±24/13و در گروه کنترل 96/4±48/13 بود. میانگین نمره مشارکت اجتماعی بعد از مداخله در گروه مداخله به 83/1±04/20 و در گروه کنترل به 74/4±2/14 تغییر یافت (05/0>P). تفاوت معناداری بین دو گروه مداخله با دریافت معنادرمانی گروهی با نتیجه به دست آمده از گروه مقایسه که مداخله معنادرمانی را دریافت نکردند وجود دارد.

بر اساس نتایج این پژوهش می توان گفت برگزاری جلسات معنادرمانی در افزایش میزان مشارکت اجتماعی بازنشستگان به صورت معنی داری موثر بوده است.