بررسی تاثیر کیفیت حکمرانی بر بهبود شاخص های سلامت اجتماعی

علاوه بر جذابیت مفهومی «سلامت اجتماعی» یکی از دلایل اقبال زیاد به این مفهوم این است که نوعی جمع بندی از شرایط اجتماعی جامعه را ارائه می دهد. این جمع بندی می تواند شاخص و ابزار تحلیلی خوبی برای پژوهشگران علوم مختلف باشد. جامعه شناسان کاربردی، آسیب شناسان مسائل اجتماعی و برنامه ریزان توسعه تا کنون پژوهش های زیادی را در ارتباط با ابعاد سلامت اجتماعی و عوامل تاثیرگذار بر آن انجام داده اند. این تحقیق بنا دارد تا با شیوه ای علمی تاثیر کیفیت حکمرانی را بر ارتقای شاخص های سلامت اجتماعی در جامعه بررسی و اندازه گیری کند.

این پژوهش از نظر هدف، پژوهشی کاربردی و براساس روش گردآوری داده ها، توصیفی پیمایشی است و از نظر روش تجزیه و تحلیل داده ها، از نوع همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق تعداد 110 نفر از مدیران عالی و میانی حوزه حکمرانی و نظام سلامت، خبرگان علمی، مدیران، استادان و اعضای هیئت های علمی دانشگاه ها، دو وزارت خانه علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و موسسات آموزشی و پژوهشی است که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده اند، تشکیل می دهند.

یافته های این تحقیق نشان داد 3/57 درصد از تغییرات سلامت اجتماعی توسط حکمرانی پیش بینی می شود و مابقی تغییرات آن وابسته به سایر عوامل و متغیرهایی است که در مدل نیامده اند. همچنین مشخص شد سازه درون زای سلامت اجتماعی (207/0) مثبت و در سطح مناسبی قرار داشته که نشان از قدرت پیش بینی مناسب مدل درخصوص این متغیر دارد.

پس از بررسی مدل های اندازه گیری، روشن شد با افزایش یک انحراف استاندار در حکمرانی، سلامت اجتماعی به اندازه 757/0 انحراف استاندارد افزایش خواهد یافت. در واقع حکمرانی خوب موجب بهبود و افزایش سلامت اجتماعی خواهد شد. بنابراین فرضیه اصلی تحقیق مبنی بر وجود تاثیر حکمرانی بر سلامت اجتماعی تایید شد.