بررسی اثر پیش تیمار نانو ذره دی اکسید سیلیس (SiO2) بر برخی شاخص های جوانه زنی بذر و خصوصیات بیوشیمیایی گیاهچه سویا (Glycine max L.) رقم ویلیامز تحت تنش شوری

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر نانو ذره ی دی اکسید سیلیس بر افزایش قدرت جوانه زنی سویا رقم ویلیامز تحت شرایط تنش شوری به صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملا تصادفی با سه تکرار در سال 1394 در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد تهران اجرا شد. عامل اول غلظت های مختلف نانو سیلیس شامل 0 (شاهد)، 40 و 60 پی پی ام و عامل دوم غلظت های مختلف شوری شامل شاهد (عدم تنش)، 5، 7/5 و 10 دسی زیمنس بر متر بود. در این آزمایش صفاتی همچون درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، متوسط جوانه زنی روزانه، یکنواختی جوانه زنی، تعداد گیاهچه عادی، وزن تر گیاهچه، محتوای نسبی آب ساقه چه، نسبت وزنی ریشه چه به ساقه چه، میزان کلروفیل کل برگ، میزان کلروفیل a، کلروفیل b، نسبت کلروفیل a به b، میزان کاروتنویید، میزان پرولین و قند محلول کل اندازه گیری شد. نتایج حاکی از آن است که اثر متقابل پرایمینگ نانو سیلیس و شوری بر صفات جوانه زنی نظیر درصد و سرعت جوانه زنی، متوسط جوانه زنی روزانه، یکنواختی زمان جوانه زنی، تعداد گیاهچه عادی، نسبت وزنی ریشه چه به ساقه چه و صفات بیوشیمیایی مانند میزان کلروفیل کل برگ، میزان کلروفیل a، کلروفیل b، نسبت کلروفیل a به b، میزان کاروتنویید، میزان پرولین و قند محلول کل در سطح احتمال 1 درصد (P<0/01) معنی دار بود. بر اساس نتایج تیمار نانو سیلیس در غلظت60 پی پی ام توانست با افزایش 34 درصد در میزان جوانه زنی کاهش ناشی از تنش شوری را جبران نماید و درصد جوانه زنی در غلظت شوری 10 دسی زیمنس بر متر را به حدود 80 درصد برساند. به علاوه تیمار 60 پی پی ام نانو سیلیس توانست در مواجهه با تنش شوری بر دیگر پارامترهای جوانه زنی نظیر سرعت جوانه زنی، گیاهچه عادی، میزان محتوای آب نسبی اندام هوایی و میزان کلروفیل برگ اثر مثبت بگذارد و با افزایش میزان پرولین و قندهای محلول تا حدودی از خسارات ناشی از تنش شوری بکاهد.