بررسی تاثیر زیرساخت ها بر توسعه انسانی در ایران

در این مطالعه، تاثیر زیرساخت ها بر توسعه انسانی در ایران طی بازه ی زمانی 1395-1369 با تکیه بر مدل خود رگرسیونی با وقفه های توزیعی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که زیرساخت های اجتماعی، انرژی و بانک در دوره های کوتاه مدت و بلند مدت تاثیرات مثبت و معناداری بر توسعه انسانی دارند. زیرساخت های آب و حمل و نقل در زمان جاری تاثیر مثبت و معناداری دارند، اما در وقفه ی اول در جهت کاهش توسعه انسانی عمل کرده اند و تاثیر کاهشی زیرساخت آب بی معنی می باشد. در بلند مدت، باوجود تاثیر‏پذیری مثبت و معنادار توسعه انسانی از زیرساخت آب، روند تاثیر گذاری زیرساخت حمل ونقل بر توسعه انسانی کاهشی و معنادار است. در بلند مدت تاثیرات منفی و معنادار زیرساخت ارتباطات بر توسعه انسانی اندکی بیشتر از کوتاه مدت است، بنابراین در راستای نتایج به‏دست آمده، ارتقای کیفیت به موازات کمیت زیرساخت های با تاثیرات مثبت و بازنگری در سیاست‏گذاری های مرتبط به زیرساخت های با تاثیرات منفی توصیه می‏شود. طبقه بندی JEL: O15،O18 ، I30