بررسی نتایج رادیوگرافیک درمان شکستگی های ناپایدار دیستال رادیوسبا روش سه پین کراس در مقایسه با 4 پین ترانس رادیواولنار

شکستگی دیستال رادیوس یکی از شایع ترین انواع شکستگی ها در تمامی سنین می باشد. بیشترین عوارض مرتبط با شکستگی داخل مفصلی است. یکی از روش های اصلی در درمان این شکستگی جااندازی بسته و پین گذاری از طریق پوست است. این مطالعه کارآزمایی بالینی با هدف مقایسه عوارض و پیامدهای درمان با استفاده از این دو روش جااندازی بسته و پین گذاری از طریق پوست در بیماران با شکستگی ناپایدار دیستال رادیوس طراحی گردیده است.

در این مطالعه کار آزمایی بالینی آینده نگر بیماران 65-18 سال با شکستگی بسته و داخل مفصلی دیستال رادیوس که از فاصله بهار 94 تا تابستان 95 به اورژانس بیمارستان شهید بهشتی شهر بابل مراجعه کرده اند و نیاز به فیکس کردن جراحی داشتند، وارد مطالعه شدند. بیماران به طور تصادفی بر اساس نوع شکستگی، سن و جنس به دو گروه 25 نفری تقسیم شدند. در گروه اول بیماران تحت جراحی با 4 پین ترانس رادیواولنار و گروه دوم تحت درمان با 3 پین کراس قرار گرفتند. طول و زاویه رادیال، چرخش ولار و واریانس اولنا در دوره بعد از جراحی، هفته 6، 12 و 24 بعد از عمل مورد ارزیابی قرار گرفت.

تغییرات رادیوگرافیک بین دو گروه هیچ اختلاف معناداری را نشان نداد. در زمینه عوارض دو جراحی ارتباط معناداری بین متغیرهای مورد بررسی یافت نشد.

بر اساس یافته های به دست آمده روش درمانی 4 پین ترانس رادیواولنار و سه پین کراس از نظر معیارهای رادیولوژیک و عوارض جراحی هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند.