آسیب شناسی بافتی ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) تحت مواجهه عصاره گلرنگ (Carthamus tinctorius)

گیاه گلرنگ به دلیل داشتن خاصیت آنتی اکسیدانی می تواند در ماهیان مورد استفاده قرار گیرد؛ در بررسی حاضر عوارض جانبی استفاده از تزریق داخل صفاقی عصاره این گیاه در ماهی قزل آلای رنگین کمان مورد بررسی قرار گرفت.

در این مطالعه اثرات تزریق داخل صفاقی عصاره گیاه گلرنگ (Carthamus tinctorius) بر آنزیم های آسپارتات آمینو ترانسفراز، آلانین آمینو ترانسفراز و فسفاتاز قلیایی به عنوان شاخص های آسیب بافتی و همچنین مطالعه ی آسیب شناسی بافت های کبد و کلیه در ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) مورد بررسی قرار گرفته است.

پس از تهیه ماهی های قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزن 5±100 گرم تهیه و با غلظت های مختلف عصاره گلرنگ بصورت داخل صفاقی مورد تزرق قرار گرفتند. در این راستا، یک گروه شاهد منفی (بدون تزریق)، یک گروه شاهد مثبت (تزریق با 2/0 میلی لیتر سرم فیزیولوژی) و سه گروه تیمار تجربی به ترتیب با غلظت های 50، 100 و 200 (میلی گرم به ازای کیلو گرم وزن در حجم 2/0 میلی لیتر) تزریق شدند. در روز های سوم، هفتم و دهم بعد از تزریق نمونه برداری از خون جهت جداسازی سرم خون و سنجش فعالیت آنزیم های ASAT، ALAT و ALP انجام گرفت. همچنین نمونه برداری از بافت کبد و کلیه در روز هفتم صورت گرفت.

با تزریق عصاره گلرنگ فعالیت آنزیم های ASAT، ALAT و ALP در ماهیانی که با عصاره تزریق شدند در مقایسه با گروه های شاهد بطور معنی دار در هر سه دوره نمونه برداری افزایش یافت. در بررسی بافت شناسی نیز، آسیب های بافتی تیپیک در کبد و کلیه ثبت گردید.

تزریق داخل صفاقی عصاره گلرنگ در دوزه های 200 - 50  میلی گرم بر کیلو گرم وزن موجب بروز آسیب بافتی در اندام های کبد و کلیه می شود، به گونه ای که غلظت 200 میلی گرم در لیتر عوارض بافتی شدیدی در بافت های یاد شده به همراه داشت، لذا برخی محدودیت ها در استفاده تزریقی این ماده را به عنوان محرک ایمنی یا همیار واکسن باید در نظر گرفته شود.