تاثیر پارامترهای فرآیند روی اندازه پلیسه و زبری سطح در میکروفرزکاری فولاد AISI1045

میکروفرزکاری به طور گسترده در تولید میکروقطعات صنعتی استفاده می شود. در میکروماشین کاری نزدیک شدن عمق براده به شعاع نوک ابزار باعث کاهش کیفیت سطح و تشکیل پلیسه می شود. در مقیاس میکرو به دلیل کاهش مقیاس ماشین کاری و اهمیت بالای دقت ابعادی و کیفیت سطح نمی توان از روش های معمول برای پلیسه زدایی استفاده کرد لذا شناخت شرایط حاکم بر میکروفرزکاری و تاثیر پارامترهای فرآیند در کاهش مشکلات یادشده بسیار موثر است. در این تحقیق با استفاده از روش طراحی آزمایش رویه پاسخ به بررسی تاثیر پارامترهای سرعت اسپیندل، نرخ پیشروی و عمق برش روی اندازه پلیسه و زبری سطح در میکروفرزکاری فولاد AISI1045 پرداخته شده است. آزمایش ها توسط ابزار دو پره به قطر 8/0میلی متر انجام شد. نتایج نشان می دهد که پارامتر نرخ پیشروی به ترتیب با 55/26، 37/53 و 44/55% سهم تاثیر به ترتیب روی اندازه های پلیسه در نواحی فرزکاری مخالف و موافق و زبری سطح مهم ترین پارامتر تاثیرگذار در فرآیند میکروفرزکاری است. کمترین اندازه پلیسه در فرزکاری مخالف و موافق مربوط به حالتی است که سرعت اسپیندل و نرخ پیشروی در بیشترین حالت و پارامتر عمق برشی در کمترین حالت، با توجه به جدول طراحی آزمایش و محدوده تغییر پارامترهای ورودی انتخاب شود. با انتخاب سرعت اسپیندل RPM36000، نرخ پیشروی mm/s5/7 و عمق برش mm0/086 بالاترین کیفیت سطح در میکروفرزکاری فولاد مورد مطالعه قابل دستیابی است.