بازتوسعه میان افزای اراضی موقوفه در شهر مشهد

از چالش های اساسی برنامه ریزی شهری، کمبود زمین برای توسعه و تامین نیازهای مناطق شهری به ویژه شهرهای بزرگ چون مشهد است. در شرایط کمبود زمین، باید به دنبال توسعه زمین های ازتوسعه بازمانده به منظور استفاده از تمام توانمندی های درونی شهر در چارچوب توسعه میان افزا بود. از جمله اراضی و فضاهای بازمانده از توسعه، اراضی موقوفه شهری می باشد. شهر مشهد از جمله شهرهایی است که در آن مالکیت وقفی نقش مهمی در توسعه و مدیریت شهری داشته است. به ویژه منطقه 6 شهرداری شهر مشهد که حدود 80 درصد اراضی آن، تحت مالکیت وقفی آستان قدس رضوی بوده و با مشکل کمبود زمین، ناکارایی و عدم پویایی بافت های درونی مواجه است. از چالش های اساسی برنامه ریزی شهری، کمبود زمین برای توسعه و تامین نیازهای مناطق شهری به ویژه شهرهای بزرگ چون مشهد است. درچنین شرایطی، باید به دنبال توسعه زمین های ازتوسعه بازمانده به منظور استفاده از تمام توانمندی های درونی شهر در چارچوب توسعه میان افزا بود. در این مقاله، امکان بازتوسعه اراضی موقوفه این منطقه در قالب ظرفیت سنجی میان افزای بررسی شده است. برای رسیدن به این هدف، پس از شناسایی و بررسی شاخص های ظرفیت سنجی میان افزا اراضی موقوفه در منطقه 6، به منظور هم پوشانی آن ها و اولویت بندی قطعات مستعد توسعه، از ابزار سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی(AHP) استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است که معیار«آشنایی با الزامات وقف» با ضریب اهمیت 0.154 مهم ترین عامل و معیار «ضوابط فرادست» با ضریب اهمیت 0.021 ضعیف ترین عامل در سنجش ظرفیت بازتوسعه اراضی موقوفه شهری مطرح می باشند.