ارزیابی تناسب کاربری توسعه با استفاده از روش های فعلی و مدل جدید EMOLUP (مطالعه موردی: شهرستان سپیدان)

آثار منفی زیستمحیطی رشد شهرها تا آن اندازه افزایش یافته که بزرگترین تهدید در مقابل زیست بومها شمرده میشود. این تحقیق در شهرستان سپیدان از توابع استان فارس با مساحت 3855 کیلومتر مربع انجام شد. هدف اصلی این تحقیق، اصلاح و توسعه مدل ارزیابی توان اکولوژیک توسعه شهری، روستایی و صنعتی در منطقه مطالعاتی می باشد. در بررسی ارزیابی توان اکولوژیک، روش های مورد بررسی شامل روش مخدوم بر اساس منطق بولین، روش های پیشنهادی حداکثر محدودیت (منطق بولین)، میانگین حسابی، میانگین هندسی (EMOLUP) و روش های وزنی با 3 طبقه صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که به طور کلی در روش های میانگین حسابی و حسابی وزنی غالب منطقه به سمت طبقات خوب و در روش های مبتنی بر منطق بولین (مخدوم و حداکثر محدودیت) غالب منطقه به سمت طبقات نامناسب سوق پیدا کرده ولی روش های مبتنی بر میانگین هندسی (EMOLUP) بین سایر روش ها قرار گرفته است. همچنین بر اساس ارزیابی صحت مدل های مورد بررسی، مدل ارزیابی توان اکولوژیک با روش میانگین هندسی EMOLUP بدلیل سادگی آن بهتر از سایر مدل ها، توان محیط را برآورد می کند. شایان ذکر است که روش میانگین حسابی و حسابی وزنی ، پایین ترین دقت بین روش های موجود قلمداد می شود.