اثربخشی حمایت خودمختاری و امیدواری تقویت شده بر یادگیری حرکتی زنان سالمند

بهبود عملکرد حرکتی سالمندان و شناخت مسائل مربوط به سالمندی برای کمک به بازآموزی مهارت‏ های آموخته شده از چالش‏ های پیشروی هر جامعه ای به شمار می ‏آید. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر حمایت خودمختاری و امیدواری تقویت شده بر یادگیری حرکتی زنان سالمند بود. روش این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش ‏آزمون-پس ‏آزمون همراه با آزمون یادداری بود. از میان کلیه سالمندان زن شهر اندیمشک، 40 زن سالمند (60 الی 80 سال) به صورت در دسترس و بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. شرکت ‏کنندگان به طور تصادفی در چهار گروه حمایت خودمختاری، امیدواری تقویت شده، حمایت خودمختاری+ امیدواری تقویت شده و کنترل جای گرفتند. تکلیف استفاده شده در این پژوهش شامل پرتاب کیسه ‏های 100 گرمی با دست غیر برتر به سمت هدف تعیین شده بر روی زمین بود. پس از انجام پنج کوشش به عنوان پیش ‏آزمون، شرکت‏ کنندگان در مرحله اکتساب که شامل 6 بلوک 10 کوششی بود، شرکت کردند. پس از 24 ساعت از آخرین بلوک تمرینی، شرکت‏کنندگان در آزمون یادداری (10 کوشش) شرکت کردند. داده‏ ها به وسیله آزمون‏ های تحلیل واریانس یک‏راهه و مرکب در سطح معناداری 05/0≥P و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام شد. نتایج حاکی از آن بود که همه گروه ها در مرحله اکتساب و در طول بلوک‏ های تمرینی پیشرفت معناداری در عملکرد خود داشتند (05/0≥P) اما اثر گروه معنادار نبود (05/0≤P). گروه حمایت خودمختاری+ امیدواری تقویت شده نیز توانست در مرحله یادداری بهترین عملکرد را به نمایش بگذارد (05/0≥P). به کاردرمانان، مربیان و کلیه افرادی که با سالمندان در ارتباط هستند پیشنهاد می ‏شود برای بهبود یادگیری و عملکرد حرکتی سالمندان از این عوامل انگیزشی تاثیرگذار استفاده کنند.