عوامل موثر بر میزان بهره مندی جمعیت تحت پوشش از برنامه پزشک خانواده شهری ایران

برنامه پزشک خانواده شهری به منظور افزایش بهره مندی از خدمات سلامت از سال 1391 در استان های فارس و مازندران اجرا شد. این مطالعه با هدف تعیین عوامل موثر بر میزان بهره مندی جمعیت تحت پوشش از برنامه پزشک خانواده شهری انجام گرفت.

 این مطالعه مقطعی در زمستان 1395 انجام گرفت. جامعه پژوهش خانوارهای تحت پوشش برنامه پزشک خانواده شهری بودند که به صورت خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه محقق ساخته شامل 2 بخش متغیرهای فردی و میزان بهره مندی از خدمات سلامت با 33 سئوال باز و بسته بوده که روایی و پایایی آن مورد تائید قرار گرفت.

 از بین 1768 خانوار مورد بررسی با 5628 نفر جمعیت، 5521 نفر (1/98 درصد) دارای یکی از انواع بیمه پایه بودند. 0/31 درصد افراد از بیمه تکمیلی برخوردار بودند. میانگین فاصله زمانی بین منزل و محل کار پزشک با پای پیاده 9/18±6/18 دقیقه و با وسیله نقلیه 1/5±7/5 دقیقه بود. 8/75 درصد دارنده بیمه پایه، حداقل یک بار توسط پزشک خانواده شهری خود ویزیت شدند. میانگین بار مراجعه افراد بالای 15 سال به پزشک خانواده 14/5 بار در سال بود. عواملی مثل پرونده سلامت، بعد خانوار، بیمه تکمیلی، ابتلا به بیماری ها، تحصیلات، شغل، تعویض پزشک، مدت زمان دسترسی، سطح آشنایی با برنامه پزشک خانواده در میزان بهره مندی جمعیت تحت پوشش با سطح معنی داری 05/0P< موثر بودند.

 این مطالعه نشان داد همه افراد تحت پوشش از برنامه پزشک خانواده شهری بهره مند نشدند و تعدادی از عوامل فردی بر میزان بهره مندی از برنامه پزشک خانواده شهری تاثیرگذار بود.