ارزیابی اثربخشی حمایت های دولتی از شرکت های دانش بنیان زیست فناوری

با تصویب قانون حمایت از شرکت های دانش بنیان در سال 1389، موج جدیدی در نظام علم، فناوری و نوآوری ایران با تمرکز بر اقتصاد دانش بنیان و مبتنی بر نوآوری آغاز شد. در حال حاضر بیش از 4000 شرکت دانش بنیان در ایران فعالیت می کنند که حدود 5% آنها در حوزه زیست فناوری فعال هستند. هدف مطالعه حاضر، طراحی مدل تجربی از ارتباط مشوق های مالی و مالیاتی این قانون، بر برخی از شاخص های عملکردی شرکت های دانش بنیان زیست فناوری است. به این منظور، پس از تحلیل محتوای اسناد مرتبط و طراحی مدل مطالعه، برای ارزیابی اثرات مستقیم و متقابل میان ابزارهای سیاستی، تعیین عوامل مهم تجربی و سطح آنها از "طرح آزمایشی عاملی 23" استفاده شد. جامعه هدف مطالعه شامل 113 شرکت دانش بنیان تولیدکننده در حوزه زیست فناوری هستند. یافته های مطالعه در شاخص های افزودگی ورودی نشان دهنده اثرگذاری مثبت اثرات متقابل سه تایی عامل ها بر هزینه کرد تحقیق و توسعه و اثرات تسهیلات فناوری و تجاری سازی و اثرات متقابل آنها بر نیروی انسانی تحقیق و توسعه است. در مطالعه حاضر، ارتباطی میان اثربخشی ابزارهای سیاستی بر شاخص های افزودگی خروجی مشاهده نشد.