مطالعه میان کنش و پایداری کمپلکس نانومیله های طلا- آنتی بادی ضد آلبومین با رویکرد طراحی نانوزیست حسگر

در جدیدترین پژوهش های مبتنی بر استفاده از نانوذرات با رویکرد کاربردی، نانوساختارهای میله ای شکل طلا با داشتن خواص نوری بی نظیر در درمان و تشخیص بیماری ها مورد توجه ویژه قرار گرفته اند. شکل میله ای این نانوساختارها، باعث جذب قوی و حساس پلاسمون سطحی در ناحیه مادون قرمز می شود. در پژوهش حاضر، با توجه به حساسیت ویژه نوسانات پلاسمون سطحی نانومیله های طلا نسبت به کوچک ترین تغییرات محیطی و اهمیت تشخیص سریع مقادیر بسیار کم آلبومین در ادرار، اتصال و پایداری نانومیله های طلا به آنتی بادی ضد آلبومین در شرایط مختلف غلظتی، حجمی، زمانی و همچنین تغییرات pH مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مطالعات طیف سنجی نمونه های مختلف در گستره طول موج مریی- نزدیک مادون قرمز نشان داد که در غلظت، حجم و pH مشخص نانوساختار از پایداری مطلوبی برخوردار است و شکل میله ای آن به همراه ویژگی های پلاسمونیک محفوظ مانده است. مطالعه پایداری زمانی نمونه ها نشان داد که برای استفاده به عنوان نانوزیست حسگر، قابلیت نگهداری نمونه کمپلکس تا 48 ساعت مناسب خواهد بود. پایش اولیه عملکرد نانوزیست حسگر در حضور آلبومین با دو غلظت در گستره نرمال و بیماری زا، تغییر شدید در فاصله بین نانوذرات، اندازه و مورفولوژی نانوساختارها را نشان داد. طبق این پژوهش، می توان از این نانوساختارهای میله ای در طراحی زیست حسگرهای ساده استفاده کرد.