اختراع های مسئله ساز صهیونیستی

«پساصهیونیسم» به عنوان یک واژه جدید در ادبیات سیاسی حول موضوع فلسطین و صهیونیسم، بیشتر در دهه 1990 میلادی، مطرح شد. از یک منظر این واژه بیانگر یک نقد درون گفتمانی نسبت به ایدئولوژی و عملکرد صهیونیسم بود و از منظر دیگر خروش در قبال جنبشی که از همان ابتدا مسیر خطا پیمود و هم اکنون پس از یک تجربه دردناک و خسارت بار از جنگ و خون ریزی، هیچ راهی جز اعتراف به این اشتباه و جبران خسارات ندارد. در کنار واژه «پساصهیونیسم» به عنوان ترجمه دم دستی از واژه غربی پست صهیونیسم، واژ گان مشابه دیگری به این واژه نیز وجود دارند که به نوعی مدعی تجدیدنظرطلبی در مفهوم و ایدئولوژی صهیونیسم هستند. واژ گانی همچون «منتقدان صهیونیسم» و «مخالفان صهیونیسم» که هر یک تعریف جداگانه و خاصی در دوره خود داشته اند. موشه منوهین، المر برگر، آلفرد لیلینتال، اسرائیل شاهاک، ایلان پاپه، بنی موریس، گیلعاد اتسمون و... همگی در شمار افرادی هستند که به نحوی پروژه صهیونیسم و حتی اندیشه انحرافی یهودیت را از زوایای مختلف به نقد می کشند؛ و برای اثبات مدعای خود آثار مفصلی در خارج و داخل رژیم صهیونیستی منتشر کرده اند. لازمه قضاوت در این متون، فهم و درک پیام و عمق نگاه آنهاست و نمی توان بدون توجه به این مهم، همه را به یک دیده در مسیر مبارزه با صهیونیسم و یهودیت منحرف از شریعت حضرت موسی (علیه السلام) تایید کرد یا همه را به یک چوب راند. جریانی همچون «نتوری کارتا» به عنوان یکی از مهمترین تشکل های ضد صهیونیستی در میان یهودیان نیز که با هدف محو رژیم صهیونیستی همچون جمهوری اسلامی، شکل گرفته است، در امریکا و سایر نقاط جهان و حتی رژیم صهیونیستی فعالیت های گسترده و متنوعی دارد ولی تاکنون حتی یک بار از سوی صهیونیست ها که تمام فعالیت ها علیه خود را در دنیا رصد کرده و با آن به مقابله برمی خیزند، مورد هجمه، محدودیت یا تهدید قرار نگرفته است. اصالت و سلامت چنین حرکتی حداقل از نحوه برخورد صهیونیست ها با آن محل تردید است. کتاب اختراع قوم یهود اثر شلومو ساند بهانه ای خواهد بود که ضمن معرفی دیدگاه و محتوای مندرج در این اثر، مروری اجمالی بر تعاریف و شمول جریان های منتقد، مخالف یا آسیب شناس صهیونیسم داشته باشیم.