چرخه خلق دانایی

از دیدگاهی دیگر می توان نوآوری را در سازمان به مثابه خلق دانایی سازمانی در نظر گرفت. به این ترتیب می توان آن را با چرخه خلق دانایی توناکا تشریح کرد. مطابق این مدل، خلق دانایی سازمان دارای 4 مرحله درونی سازی، برونی سازی ، اجتماعی کردن و ترکیب می باشد که قابل تعمیم در خصوص هرگونه ایده جدید در خصوص محصول و خدمات و نیز فرایندهای سازمانی می باشد. در همین راستا، هیپ سازندگی را به عنوان « تولید ایده ها و مفاهیم جدید» و نوآوری را « توانایی انجام دادن ایده ها » بیان می کند. بهات بیان می کند، زمانیکه سازمان دانایی از دیگران کسب می کند، دانایی کسب شده اصلاح و تعدیل می شود تا دانایی مناسبی برای سازمان باشد و خلق دانایی را شناختی به صورت « اعتقادات مبتنی بر اطلاعات » یا   « تولید واقعیت های جدید» تعریف می کند. شناخت توزیع شده به عنوان یکی از فلسفه های خلق دانایی مطرح می شود مکدم اعتقاد دارد که در تمامی بخش های سازمان ها، به دلیل تغییرات سریع بازار، تکنولوژی و افراد، افزایش مستمر خلاقیت و نوآوری لازم است. تولید دانایی و به وجود آوردن ایده های جدید، به عنوان دو عنصر اصلی سازندگی و نوآوری مطرح هستند. خلق دانایی دارای طبیعتی می باشد که آن را باید از منابع مختلف بدست آورد. همچنین خلق دانایی به استراتژی و نحوه مدیریتی یک سازمان نیز وابسته است. (هانس، 1999(کارنیو تحقیقی را در رابطه اینکه چگونه مدیریت دانایی، نوآوری و رقابت را تحت تاثیر قرار می دهد، انجام داد. وی سعی کرد فهم بهتری از چگونگی اثرگذاری مدیریت دانایی بر نوآوری و رقابت را در قالب یک مدل مفهومی بیان کند. در مدل وی خصوصیات فردی افراد (از قبیل تحصیلات، روش های برخورد و ارزشها، خلاقیت و نوآوری فردی) بر مدیریت دانایی سازمان تاثیرگذار است. از سوی دیگر توسعه فردی    (به معنای تجربیات حرفه ای افراد، آموزش) فاکتورهای فردی، تلاش در جهت یادگیری و نیز فناوری اطلاعات به عنوان تسهیل گر بر این فرایند اثرگذار است. سازمان با انجام فعالیت های مدیریت دانایی، سعی در توسعه دانایی از طریق تصمیم های استراتژیک، سرمایه گذاری در توسعه دانایی، فناوری اطلاعات نوین، برانگیختن پیشنهادهای نوآورانه و برانگیختن تلاش های رقابتی دارد که به نوبه خود بازار دانایی (شامل احتیاجات، ترجیحات و جذابیت ها) را تحت تاثیر قرار می دهد. (مونتالوو، 2004)