رابطه بین خودتنظیمی هیجانی، ادراک از محیط یادگیری و تاب آوری تحصیلی: کاربرد مدل یابی دو سطحی دانش آموز و کلاس

هدف از مطالعه حاضر، رابطه بین خودتنظیمی هیجانی، ادراک از محیط یادگیری و تاب آوری تحصیلی با کاربرد مدل یابی دو سطحی دانش آموز و کلاس بود. این مطالعه با ایده گرفتن از رویکرد بوم شناختی، نسبت به تاب آوری کودک و نوجوان، بر روی نقش معلم و کلاس می پردازد. این رابطه در میان 450 دانش آموز دختر دوره پایه دهم از مناطق 19گانه آموزش وپرورش مناطق تهران که از هر منطقه سه دبیرستان انتخاب شدند، بررسی گردید. ابزارهای این پژوهش شامل مقیاس های معلم به عنوان بافت اجتماعی (TSC)، تاب آوری تحصیلی ARI  و خودتنظیمی هیجانی (SRQ) بودند. نتایج تحلیل چندسطحی نشان دهنده رابطه مثبت و معنادار بین متغیرهای پژوهش بود که با وارد کردن متغیرها در هر دو سطح، رابطه متغیر خودتنظیمی هیجانی با تاب آوری تحصیلی در سطح اول (سطح 001/0p<) و مولفه های درگیری، ساختار و حمایت از خودمختاری در سطح کلاس (001/0>p) معنادار است. بنابراین، مدارس حدود 27 درصد از واریانس تاب آوری تحصیلی را تبیین می کنند و 73 درصد برای عوامل سطح دانش آموزان تبیین شده است. همچنین نتایج نشان داد که مدل دوسطحی برخلاف مدل معمولی و یک سطحی، دانش بیشتری در ارتباط با رابطه بین متغیرها ارائه می دهد. یافته های این پژوهش نشان داد که عوامل موثر بر تاب آوری تحصیلی دانش آموزان چندسطحی است و برای بررسی تاب آوری تحصیلی دانش آموزان، باید به همه سطوح موثر بر آن توجه شود و با واردکردن متغیرها در هردو سطح، رابطه متغیر خودتنظیمی هیجانی با تاب آوری تحصیلی در سطح دانش آموز و مولفه های درگیری، ساختار و حمایت از خودمختاری در سطح کلاس معنادار می باشد.