ارزیابی اثر مدیریت کودی بر مبنای مقادیر کمپوست بر عملکرد و جذب نیتروژن در تولید گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum L.)

به منظور بررسی اثر انواع کمپوست در نظام تولید گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum L.) در شرایط اکولوژیک، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و تیمار های کود گاوی، کمپوست شهری، بقایای کمپوست قارچ و ورمی کمپوست در سه مقدار کم (سه تن در هکتار برای ورمی کمپوست و 10 تن در هکتار برای دیگر کودها)، متوسط (شش تن در هکتار برای ورمی کمپوست و 20 تن در هکتار برای دیگر کودها) و زیاد (نه تن در هکتار برای ورمی کمپوست و 30 تن در هکتار برای دیگر کودها) و دو روش اجرای ردیفی در پشت بوته و نیز پخش در سطح زمین در بخش ارگانیک مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال زراعی 94-1393 به اجرا در آمد. سه عامل عملکرد، ماده خشک گیاه و نیز میزان نیتروژن جذب شده کل مورد بررسی قرار گرفت. اختلاف بین تیمار ها در سطح نوع کود مصرفی در هر سه عامل عملکرد، ماده خشک و نیتروژن جذب شده معنی دار بود؛ اما در مورد میزان مصرف کود و روش مصرف کود فقط در عملکرد تغییرات معنی داری بین تیمار ها مشاهده گردید. تیمار های کود گاوی بیش ترین عملکرد (8/102 تن در هکتار) و نیز تولید ماده خشک و جذب نیتروژن را نشان دادند. نتایج نشان دادند که بین انواع کمپوست در عملکرد و مقدار جذب نیتروژن تفاوت معنی داری وجود ندارد، اما کمپوست شهری ماده خشک کم تری را نسبت به دیگر کمپوست ها ایجاد کرد. بر این اساس، پیشنهاد می شود در راستای دستیابی به اصول کشاورزی اکولوژیک مصرف مقادیر مختلف انواع کمپوست را به منظور بهبود عملکرد گوجه فرنگی مدنظر قرار داد.