بررسی تاثیر کاربرد کودهای زیستی و تیمارهای آبی بر عملکرد، اجزای عملکرد و شاخص تورم اسفرزه(Plantago ovata Forssk.)

این آزمایش با هدف بررسی تاثیر کاربرد کودهای زیستی و تیمارهای آبی بر عملکرد، اجزای عملکرد و شاخص تورم اسفرزه(Plantago ovata Forssk.)  به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان درمیان استان خراسان جنوبی در سال زراعی 94- 1393 اجرا شد. سطوح مختلف تنش خشکی شامل 80، 60 و 40 درصد ظرفیت زراعی به عنوان عامل اصلی و کود زیستی در چهار سطح شامل نیتروکسین، فسفات بارور 2، نیتروکسین + فسفات بارور 2 و شاهد (محلول پاشی با آب معمولی) به عنوان عامل فرعی بود. نتایج نشان داد که تعداد پنجه و سنبله در بوته و وزن هزار دانه تحت تاثیر تنش خشکی و کود زیستی در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد، به طوری که با کاهش تعداد آبیاری ویژگی های فوق کاهش یافت و کاربرد کودهای زیستی سبب افزایش آن ها گردید. برهم کنش تنش خشکی و کود زیستی تاثیر معنی داری در سطح احتمال یک درصد بر تعداد دانه در سنبله و عملکرد دانه و در سطح احتمال پنج درصد بر ارتفاع بوته، شاخص تورم و درصد موسیلاژ داشت. بیش ترین تعداد دانه در سنبله و عملکرد دانه از تیمار 80 درصد ظرفیت زراعی توام با کود زیستی نیتروکسین و کم ترین آن ها از تیمار 40 درصد ظرفیت زراعی و عدم کاربرد کود زیستی (شاهد) به دست آمد که به ترتیب به میزان 4/47 و 3/54 درصد افزایش داشتند و بیش ترین درصد موسیلاژ از تیمار 40 درصد ظرفیت زراعی توام با کاربرد فسفات بارور 2 حاصل شد. براساس نتایج در شرایط این تحقیق، دستیابی به حداکثر عملکرد دانه گیاه دارویی اسفرزه، تلقیح بذر با کود زیستی نیتروکسین و تامین نیاز آبی مناسب (80 درصد ظرفیت زراعی) برای گیاه می باشد.