سنگ درمانی در طب ایرانی- اسلامی: مطالعه ای مروری..
داروسازی (صیدنه) به سبب ضرورت و نیاز همیشگی انسان از قدیمی ترین دانش ها در سیر تاریخ علوم و تمدن بشری به شمار می رود. ساخت و ترکیب داروها مستلزم شناخت مواد دارویی بود. در میان داروها با منشا گیاهی، حیوانی و مواد معدنی، سنگ ها نیز کارکرد دارویی و درمانی داشتند.
مواد و روش ها:
این پژوهش به شیوه توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر متون پزشکی متقدم (فردوس الحکمه، الحاوی، القانون، التصریف، ذخیره خوارزمشاهی) انجام گرفته است. تحقیق حاضر مطالعه ای مروری است که جستجوی کلیدواژگان اصلی آن، حجر و سنگ در متون دست اول پزشکی و نرمافزار طب در بازه زمانی پنجماهه انجام شد.
مطالعات حاکی از آن است که سنگ ها بهعنوان ماده دارویی در درمان انواع بیماری های جسمی، اختلالات روحی و حتی ناراحتی های پوستی تجویز شده اند. نحوه کاربرد سنگ و جواهرات به شیوه استعمال داروی مفرد، ساخت داروهای مرکب، ترکیب در معجون ها و حب ها بوده است. در مواردی پزشکان برای پیشگیری از ابتلا به بیماری و مداوای آن توصیه می کردند که بیمار سنگ به همراه خود داشته باشد.
نتیجه گیری:
امروزه به سنگ درمانی بهعنوان دیدگاهی جدید در درمان توجه می شود و مطالعات و تحقیقاتی درباره تاثیر سنگ ها انجام شده است. با توجه به کارکرد دارویی سنگ ها در پیشینه تاریخی دانش پزشکی و داروسازی، می توان از تجربیات و نظرات اندیشمندان مسلمان در این حوزه بهره برد. گرچه کاربرد دارویی سنگ ها و کانی ها نیازمند مطالعه و روش های آزمایشی علمی نوین خواهد بود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.