اثر بخشی آموزش مهارت‎های زندگی (خودآگاهی و برقراری ارتباط موثر) بر ابراز وجود و کم رویی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارت‎های زندگی (خودآگاهی و برقراری ارتباط موثر) بر ابراز وجود و کم رویی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی صورت گرفته است.

 روش پژوهش آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دوره دوم در حال تحصیل مدارس ابتدایی شهرستان بشاگرد در سال تحصیلی 1398-1397 بوده است. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه ابراز وجود گمبریل و ریچی و پرسشنامه کمرویی چیک - بریگز بود. نمونه پژوهشی به صورت روش نمونه گیری تصادفی خوشه‎ای مرحله ای انتخاب شدند و سپس 40 نفر از آزمودنی‎ها از بین 3مدرسه و در هر مدرسه دو کلاس و در مجموع از بین 6 کلاس به طور تصادفی  انتخاب شده در دو گروه آزمایش 20دانش آموز و کنترل 20 دانش آموز جایگزین شدند داده‎ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مود تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‎ها نشان داد که آموزش مهارت‎های زندگی (خودآگاهی و برقراری ارتباط موثر) با توجه به میانگین متغیر ابرازوجود گروه آزمایشدر پسآزمون نسبت به میانگین گروه کنترل، موجب افزایش ابرازوجود گروه آزمایششده است. همچنین میانگین متغیر کم رویی گروه آزمایش در پسآزمون نسبت به میانگین گروه کنترل کاهش پیدا کرده است.

بنابراین آموزش مهارت‎های زندگی (خودآگاهی و برقراری ارتباط موثر) بر افزایش ابراز وجود و کاهش کم رویی سازی تاثیر دارد.