نقش میانجی کمال گرایی در رابطه بین خودشیفتگی و اجتناب اجتماعی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی کمال گرایی در رابطه میان خودشیفتگی و اجتناب اجتماعی می باشد.

این پژوهش از نوع مقطعی و همبستگی بود. نمونه شامل 400 دانشجو بود که به روش در دسترس وغیر تصادفی انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه هراس اجتماعی (کانور و همکاران، 2000)، پرسشنامه کوتاه خودشیفتگی بیمارگون (شوئن لبر و همکاران، 2015) و پرسشنامه چندبعدی کمال گرایی (هویت و فلت، 1991) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده و اطلاعات با استفاده از نرم افزار SMARTPLS نسخه 2 تحلیل شد.

نشان دهنده نقش میانجی کمال گرایی در رابطه خودشیفتگی آسیب پذیر و اجتناب اجتماعی می باشد. به گونه ای که افراد با خودشیفتگی آسیب پذیر با ویژگی های کمال گرایی، اجتناب اجتماعی بیشتری را نیز نشان می دهند.

  اجتناب اجتماعی در مواردی ممکن است همراه با ویژگی های خودشیفتگی آسیب پذیر باشد و آگاهی از این ویژگی شخصیتی خودشیفته کمک بسیاری به درمان بهتر علایم پایدار اختلال اجتناب اجتماعی می کند.