اثربخشی بازسازی شناختی بر حس پیوستگی و تعاملات زناشویی در زوجین متقاضی طلاق

طلاق پدیده ای است که می تواند آسیب های شناختی، هیجانی و روان شناختی مختلفی برای زوجین در پی داشته باشد که ضروری است با بکارگیری روش های درمانی مناسب از بروز آن جلوگیری شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازسازی شناختی بر حس پیوستگی و تعاملات زناشویی در زوجین متقاضی طلاق انجام گرفت. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زوجین متقاضی طلاق بودند که در سال 1396 الی 1397 جهت بررسی مشکلات و تعارضات زناشویی به واحد مشاوره دادگاه های خانواده واقع در شهرستان تنکابن ارجاع داده شده بودند. در این پژوهش تعداد 20 زوج متقاضی طلاق با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (10 زوج در گروه آزمایش و 10 زوج در گروه گواه). گروه آزمایش مداخله بازسازی شناختی (ساسان پور، عزیزی و دهقان منشادی، 1395) را طی دو و نیم ماه در 10 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه نظام کدگذاری تعامل زوجین ایرانی (صادقی، 1389) و مقیاس حس پیوستگی (آنتونوسکی، 1993) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس با چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بازسازی شناختی بر حس پیوستگی و تعاملات زناشویی در زوجین متقاضی طلاق تاثیر معنادار دارد (001/0>p). بدین صورت که این روش توانسته منجر به بهبود حس پیوستگی و تعاملات زناشویی در زوجین متقاضی طلاق شود. یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که بازسازی شناختی با بهره گیری از فنونی همانند شناسایی باورهای غیرواقع بینانه زوجین، آشنایی با انتظارات متقابل و توجه به ویژگی های مثبت، ایجاد مهارت های درک همدلانه و گوش دادن و آموزش مهارت های افزایش صمیمیت می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت بهبود حس پیوستگی و تعاملات زناشویی در زوجین متقاضی طلاق مورد استفاده قرار گیرد.