تاثیر آبیاری ناقص ریشه با آب شور و شیرین بر برخی از ویژگی های گیاه زنیان در یک اقلیم خشک

بحران آب شیرین و شوری خاک مهم ترین عوامل محدود کننده کشاورزی در مناطق خشک محسوب می شوند، در چنین شرایطی بهره برداری سازگار با محیط زیست همچون کشت گیاهان دارویی می تواند راهبردی هوشمندانه برای این مناطق باشد. بدین منظور، آزمایش مزرعه ای با چهار تیمار و سه تکرار، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در شهرستان زهک طی سال زراعی 96-1395 انجام شد. تیمارهای آزمایش، استراتژی های مختلف آبیاری بودند که شامل آبیاری کامل با آب شیرین (F.FI)، آبیاری ناقص ریشه با آب شیرین (F.PRD)، آبیاری ناقص ریشه با آب شور (S.PRD) و آبیاری ناقص ریشه با آب شور و شیرین به صورت تناوبی (SF.PRD) می شوند. نتایج بدست آمده بیانگر این بود که بیش ترین مقادیر ارتفاع، تعداد چتر، شاخه های جانبی، وزن هزار دانه و عملکرد گیاه در تیمار F.FI بدست آمد و مقادیر آن ها، به ترتیب، cm 1/46، 42 عدد، 10 عدد، 86/0 گرم و 293 کیلوگرم بر هکتار بود. با این وجود، اختلاف معنی داری بین مقادیر عملکرد تیمار F.FI با تیمارهای F.PRD و SF.PRD مشاهده نشد. لذا می توان آبیاری ناقص ریشه با آب شور و شیرین را به عنوان بهترین راهکار کاهش مصرف آب شیرین در اقلیم های خشکی همچون منطقه سیستان برای کشت این گیاه دارویی توصیه نمود.