تاثیر سطوح مختلف آبیاری و شوری بر عملکرد خیار گلخانه ای

محدودیت کمی و کیفی آب در مناطق خشک و نیمه خشک، دو عامل تاثیرگذار در تولیدات محصولات کشاورزی می باشند لذا توجه به بهبود و اصلاح انواع روش های آبیاری و نیز مکانیزه کردن این روش ها برای افزایش راندمان آبیاری و بالا بردن یکنواختی توزیع آب در سطح مزرعه، از اهمیت خاصی برخوردار است. در این راستا به منظور بررسی تاثیر منابع مختلف آب شور و مقادیر مختلف آبیاری بر خصوصیات گیاهی خیار گلخانه ای، آزمایشی در قالب کرت های نواری خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی، در سه تکرار در سال زراعی 1397 در شهرستان جیرفت انجام شد. در این مطالعه تیمارها در چهار سطح تبخیر از تشت (15= 1I، 30= 2I، 45= 3I و 60= 4I میلی متر تبخیر از تشت) و سه سطح شوری (9/0=1S، 6/2=2S و 5/7=3S دسی زیمنس بر متر) به ترتیب به عنوان عوامل اصلی و فرعی، در نظر گرفته شدند. نتایج حاصل از بررسی عملکرد و اجزای عملکرد خیار گلخانه ای در شرایط اعمال توام کم آبیاری و شوری نشان داد که صرفه جویی 670 مترمکعبی آب در سطح آبیاری شده پس از 30 میلی متر تبخیر از تشت در مقایسه با سطح آبیاری شده پس از 15 میلی متر تبخیر از تشت، در شرایطی باعث کاهش 3/6 درصدی عملکرد محصول، 1/8 درصدی ارتفاع بوته، 2/5 درصدی وزن میوه و 1/8 درصدی تعداد میوه در بوته شد که افزایش 9/5 درصدی بهره وری آب، را درپی داشته است. همچنین اعمال سطح شوری 6/2 دسی زیمنس برمتر در مقایسه با سطح شوری 9/0 دسی زیمنس برمتر در کشت خیار گلخانه ای سبب کاهش 1/7 درصدی عملکرد محصول، 6/5 درصدی ارتفاع بوته، 2/5 درصدی وزن میوه و 1/6 درصدی تعداد میوه در بوته، 1/7 درصدی بهره وری آب شد