تاثیر القای هیجانات بر تصمیم گیری پرخطر و بازداری رفتاری

در مطالعه پیش رو، تاثیر هیجانات بر تصمیم گیری پرخطر و بازداری رفتاری مورد بررسی قرار گرفت. روش این مطالعه از نوع آزمایشی بود. نمونه پژوهش شامل 60 نفر از دانشجویان مرد مقاطع مختلف تحصیلی دانشگاه تهران بود که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 20 نفر) جای گذاری شدند. به منظور سنجش وضعیت افراد از منظر تصمیم گیری پرخطر و بازداری رفتاری، از دو آزمون کامپیوتری خطرپذیری بادکنکی بارت و برو نرو استفاده شد. سپس با استفاده از پروتکل القای هیجانات، در دو گروه آزمایش، هیجانات مثبت و منفی القاء شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره  MANOVA نشان می دهد که سطوح مختلف متغیر مستقل شامل القای هیجان مثبت، منفی و عدم القاء هیجان، هم در رابطه با تصمیم گیری پرخطر و هم در رابطه با بازداری رفتاری از نظر آماری تفاوت معنی دار داشتند (05/0 p<). به طورکلی، نتایج این مطالعه نشان داد که القای هیجانات مثبت در مقایسه با هیجانات منفی و گروه گواه، به طور معنی داری نرخ تصمیم گیری پرخطر را افزایش داده، و بازداری رفتاری را کاهش می دهد.