تعیین اثربخشی واقعیت درمانی بر صمیمیت، سازگاری و ابراز وجود زنان متاهل

کاهش صمیمیت، سازگاری و جرات ورزی از مشکلات شایع میان زن و شوهر می باشد که اثرات منفی در زندگی زناشویی ایجاد می کند. واقعیت درمانی، یکی از روش های درمانی می باشد که به تازگی برای بهبود این مشکل معرفی شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی واقعیت درمانیبرصمیمیت،سازگاری وابراز وجودزنان متآهل انجام شد.

روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه زنان متاهل دارای مدت ازدواج زیر 5 سال و سن زیر 40 سال شهر تبریز در سال 1397 بود که 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های صمیمیت زناشویی، سازگاری و ابراز وجود استفاده شد. گروه آزمایش تحت آموزش مفاهیم واقعیت درمانی به مدت 12ساعت در 8 هفته قرار گرفتند. داده ها با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند.

نتایج نشان داد واقعیت درمانی برصمیمیت، سازگاری و ابراز وجود گروه آموزش نسبت به گروه کنترل در مراحل پس آزمون موثر بوده است (001/0 =p).

آموزش واقعیت درمانی احتمالا می تواند با افزایش صمیمیت، سازگاری و جرات ورزی باعث کاهش مشکلات زناشویی زنان متاهل شود.