تاثیر مراقبه عشق ورزی-مهربانی بر کارکردهای اجرایی و بهزیستی روان شناختی سالمندان

افزایش جمعیت سالمند پیامدهای اقتصادی-اجتماعی برای ایران دارد. یکی از مشکلاتی که سالمندان با آن مواجه هستند کاهش توانایی های شناختی و کارکردهای اجرایی است که می تواند مشکلات عدیده ای در زندگی روزمره آن ها ایجاد کند. هدف از اجرای این پژوهش تعیین اثر مداخله مراقبه عشق ورزی-مهربانی بر کارکردهای اجرایی و بهزیستی روان شناختی سالمندان 74-65 سال بود.

در یک طرح تجربی به شیوه پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل که در زمستان 97 در شهر تهران انجام شد، 50 سالمند 74-65 ساله به طور تصادفی در گروه های کنترل و آزمایش قرار داده شدند. بر روی همه آزمودنی ها آزمون ادن بروک، آزمون کارکردهای اجرایی و آزمون بهزیستی روان شناختی ریف اجرا شد، سپس در گروه آزمایش، مداخله عشق ورزی-مهربانی اجرا شد و آزمون کارکردهای اجرایی و بهزیستی روان شناختی به عنوان پس آزمون تکرار شدند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شدند.

نتایج نشان داد گروه آزمایش در متغیر های توجه (340/58F=، 001/0p<، 632/0η2=)، حافظه فعال (959/11F=، 001/0p<، 260/0η2=)، انعطاف پذیری شناختی (823/15F=، 001/0p<، 318/0η2=)  و بهزیستی روان شناختی (846/18F=، 001/0p<، 357/0η2=) بهبود های معنی دار داشتند. در متغیر های سرعت پردازش و حل مسئله تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

 با توجه به نتایج می توان نتیجه گیری کرد که آموزش مراقبه عشق-ورزی مهربانی به سالمندان و انجام آن می تواند بر بهزیستی روان شناختی و کارکردهای اجرایی موثر باشد و انتظار می رود بر کیفیت زندگی سالمندان اثرات مثبتی بگذارد.