اثربخشی طرحواره درمانی بر وسواس فکری- عملی و رضایت زناشویی زنان متاهل

طرحواره درمانی به عنوان شیوه ای درمانی برای دستیابی به نیازهای روانی و جسمانی افراد شناخته شده است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر طرحواره درمانی بر علائم وسواس فکری- عملی و رضایت زناشویی بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان متاهل 45-25 ساله شهر تهران در سال 1395 بود. با بهره گیری از یک طرح آزمایشی کنترل شده تصادفی نمونه ای مشتمل بر 60 نفر از زنان متاهل شهر تهران با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، و به گونه تصادفی به دو گروه 30 نفره گروه کنترل و گروه آزمایش تقسیم شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ و وسواس فکری- عملی مادسلی (MOCI) بود. کلیه آزمودنی ها ابتدا پرسشنامه وسواس فکری- عملی مادسلی (MOCI) را تکمیل کردند. گروه آزمایش در دوره های طرحواره درمانی شرکت کردند، اما گروه کنترل ملاقات های ساده با درمانگر داشتند. داده ها از پرسشنامه ها استخراج، و با آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آزمون کوواریانس نشان داد که طرحواره درمانی موجب کاهش علائم وسواس فکری- عملی و افزایش رضایت زناشویی در مقایسه با گروه کنترل شده است. همچنین طرحواره درمانی بر افزایش رضایت زناشویی اثربخش بوده است و مولفه رابطه جنسی بیشترین افزایش را داشته و حل تعارض کمترین افزایش را داشته است و به طور معنادار باعث افزایش دو مولفه مدیریت مالی و جهت گیری مذهبی نشده است.نتایج به دست آمده در این پژوهش حاکی از آن است که طرحواره درمانی می تواند روش درمانی موثری برای کاهش علائم وسواس فکری- عملی و افزایش رضایت زناشویی باشد.