ارزیابی اثرات محیط زیستی توسعه در منطقه حفاظت شده باشگل با کاربرد مدل تخریب سیمای سرزمین

امروزه اکثر مناطق حفاظت شده در کشور به دلیل کاهش کیفیت، نیازمند پایش و اقدام های حفاظتی جدی هستند. مدل تخریب با کمی کردن آثار فعالیت های انسانی، می تواند در پایش و بهبود وضعیت این مناطق مورد استفاده قرار گیرد. برای اجرای این مدل در منطقه حفاظت شده باشگل، واحدهای هیدرولوژیک (زیرحوضه های آبریز) در داخل محدوده منطقه به عنوان واحدهای نشانزد، انتخاب شد. با استفاده از نقشه های موجود، مشاهده های میدانی و نظر کارشناسان، 25 عامل تخریب در کل منطقه شناسایی و شدت آنها تعیین شد، همچنین آسیب پذیری اکولوژیکی منطقه با استفاده از نقشه های زمین شناسی، فیزیوگرافی، اقلیم، پوشش گیاهی، زیستگاه و... (16 فاکتور) با ابزار GIS محاسبه و به لحاظ شدت، طبقه بندی شد. پس از محاسبه تراکم فیزیولوژیک، ضرایب تخریب در هر یک از واحدها محاسبه و بر اساس نظریه فازی در 6 طبقه و 3 دسته طبقه بندی شدند. نتایج نشان داد که به لحاظ کیفیت سرزمین ، 51/8465 هکتار از منطقه 7/34%  در طبقه 2 (مستعد توسعه)، 44/12013 هکتار (23/49%) از منطقه در طبقه 3 (نیازمند بازسازی) و 3920 هکتار از منطقه (07/16%) در طبقه 5 (نیازمند حفاظت) قرار دارد. به طور کلی، با توجه به شرایط محلی، بدون توسعه بیشتر، اهداف مدیریت منطقه باید به سمت بازسازی و اقدام های حفاظتی پیش رود.