تاثیر تغییرات اقلیمی در تعیین مناطق مطلوب زیستگاهی خرگوش های ایران؛ خرگوش غربی (Lepus europeus) و خرگوش شرقی (Lepus tolai)

تنوع زیستی جهانی در سال های اخیر کاهش چشمگیری در مقایسه با دوران های گذشته تجربه کرده است. تغییر اقلیم و دخالت های انسانی شامل تخریب زیستگاه، گونه های معرفی شده و آلودگی از مهم ترین منابع تهدیدات کنونی برای تنوع زیستی هستند و اینکه تلفات گونه های جانوری و گیاهی یک اثر چشمگیر منفی بر خدمات اکوسیستم دارند. هدف از مطالعه حاضر تهیه مدل توزیع گونه ای خرگوش غربی (Lepus europeus) به عنوان یک گونه با توزیع بالا و خرگوش شرقی Lepus tolai به عنوان یک گونه ساکن در مناطق شمال، شمال غربی و شمال شرقی ایران است. ابتدا لایه های متغیر اقلیمی از پایگاه داده Bioclime استخراج شد. در مرحله بعدی، همبستگی بین متغیرها برای هریک از گونه ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سپس متغیرهای دارای همبستگی بالا از فرایند مدل سازی حذف شدند. درنهایت 9 مدل توزیع گونه ای بسته آماری sdm (GLM, GAM, BRT, SVM, RF, MARS, CART, FDA, MaxEnt) در نرم افزارهای R مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد عموما مناسب ترین مناطق برای توزیع خرگوش غربی، مناطق غرب و جنوب غرب ایران و برای خرگوش شرقی مناطق جنگلی نیمه انبوه در بخش های شمال و شمال شرق کشور است. به علاوه این که حداکثر درجه حرارت گرم ترین ماه سال (BIO5) و بارش گرم ترین فصل (BIO18) به ترتیب مهم ترین متغیرهای اقلیمی برای گونه های خرگوش غربی و خرگوش شرقی بودند. یافته های پژوهش حاضر می تواند برای مدیریت بهتر مناطق ذکر شده با تاکید بر حفاظت تنوع زیستی گونه های خرگوش غربی و خرگوش شرقی استفاده شود.