تعیین گونه های معرف شدت چرایی در مراتع شمال استان هرمزگان

این پژوهش، با هدف شناسایی گونه های شاخص مدیریتی در مراتع شمال استان هرمزگان انجام شد. ابتدا مناطقی که از لحاظ محیطی شرایط تقریبا مشابهی داشتند، ولی فشار چرایی مختلفی را تجربه کرده بودند، انتخاب شدند. سپس فراوانی گونه های گیاهی مناطق با شدت چرایی سبک، متوسط و سنگین به روش قدم نقطه در راستای ترانسکت های متعامد اندازه گیری شدند. با استفاده از روش تحلیل گرادیان چرایی در نرم افزار ISPD و با انجام آنالیز مرکزی تجزیه مولفه های اصلی (CPCA) بر روی داده ها، موقعیت سایت ها در طول محور اول رج بندی گواه این بود که این محور نشان دهنده گرادیان چرایی است. سپس منحنی رگرسیونی از نوع گوسن بین فراوانی گونه ها و محور اول رج بندی CPCA برازش شد. گونه هایی که در این منحنی ها دارای شاخص پذیرش (D-Statistic)  بالاتر از 5/0 و ضریب تبیین (R2) بالاتر از 3/0 بودند به عنوان گونه های شاخص فشار چرایی انتخاب شدند. بر اساس نتایج از 30 گونه شناسایی شده، تعداد 5 گونه به عنوان گونه های معرف شدت چرایی معرفی شد. گونه های Gymnocarpus decander و Artemisia sieberi به عنوان گونه های کم شونده، Cymbopogon olivieri به عنوان گونه زیاد شونده و در نهایت Peganum harmala و Convolvulus spinosus به عنوان گونه های مهاجم شناسایی و طبقه بندی شدند. اندازه گیری و پایش فراوانی این گونه های معرف شدت چرایی می تواند به سادگی توسط دامداران محلی انجام شود و آنها را از چگونگی تغییرات مرتع آگاه سازد.