گونه شناسی قرائات منسوب به معصومین

قرائت قرآنی یکی از پرسمان های مهم علوم قرآنی و از پیش نیازهای تفسیر قرآن کریم است. به گونه ای که پذیرفتن یا نپذیرفتن این پیش نیاز در تفسیر قرآن کریم تاثیر مستقیم دارد. در منابع تفسیری و حدیثی شیعه و عامه قرائت خاصی برای معصومین گزارش شده است. تقریبا تعداد 354 مورد در منابع عامه و تعداد 145 مورد تنها در کتاب مجمع البیان بیانگر بسامدی این نقل ها است. نگاشته حاضر با روش تحلیل نقلی و عقلی و با تکنیک گونه شناسی است و با گزارش آماری از منابع تفسیری و حدیثی شیعه و عامه و براساس گونه شناسی لفظی، سندی، تطبیقی بر قرائات مشهور و معنا بخشی این روایات سعی دارد در پاسخ به این پرسش که چگونه می توان قرائات منقول از معصومین را تحلیل کرد، برآید. تعداد قابل توجهی از این قرائات به علت ویژگی های خط عربی، مسند و مستقل نبودن این قرائات پدید آمده اند. در مواردی نیز این قرائات معنا بخش نیستند.