بررسی اثر ممانتین بر روی علائم مثبت بیماران مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی و اسکیزوافکتیو، کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور- دارونما کنترل

ممانتین یک آنتاگونیست غیر رقابتی رسپتورهای گلوتامات نوع ان متیل دی آسپارتات می باشد که برای درمان آلزایمر متوسط تا شدید تایید شده است. شواهد زیادی وجود دارد که ارتباط بین نوروترنسمیتر گلوتاماترژیک و بیماری اسکیزوفرنی را نشان می دهد. هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی و ایمنی ممانتین به عنوان درمان کمکی داروهای آنتی سایکوتیک در بیماران با سایکوپاتولوژی اسکیزوفرنی و اسکیزوافکتیو می باشد. در این مطالعه اثر ممانتین بر علائم مثبت بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و اسکیزوافکتیو بررسی شده است.

 مطالعه حال حاضر به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده ی دوسوکور و دارونما کنترل می باشد. معیارهای ورود به مطالعه شامل بیماران گروه سنی 65-18 سال بود که اختلال اسکیزوفرنی و اسکیزوافکتیو در آن ها توسط روانپزشک تائید شده بود. معیارهای خروج از مطالعه شامل بارداری و شیردهی، حساسیت نسبت به داروی ممانتین و عدم رضایت شخصی جهت ورود به مطالعه در نظر گرفته شد. در یک گروه 29 نفره از بیماران، ممانتین به درمان های معمول آنتی سایکوتیک اضافه شد و گروه 29 نفره بعدی دارونما را به همراه درمان های معمول خود دریافت کردند. ابزار ارزیابی اولیه بالینی PANSS score بیماران بود که به صورت پرسشنامه در شروع درمان و همچنین در هفته های 4 و 12 تکمیل شد.

در این مطالعه اختلاف معنی دار آماری بین تغییرات PANSS در خرده معیار مثبت در بیماران گروه کنترل و ممانتین دیده نشد (07/0= P). به طوری که کاهش مقادیر شاخص PANSS مثبت در گروه دارو (17/7±32/6) و در گروه گروه کنترل (25/6± 17/4) بود(07/0= P).

ممانتین برعلائم مثبت بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و اسکیزوافکتیو موثر نمی باشد.