مقایسه تراش های شولدربول و 135 درجه از نظر مارژینال فیت و مارژینال گپ در روکش های متال سرامیک خلفی

یکی از مهم ترین چالش های دندان پزشکان، تحویل روکشی با مارژینال فیت و مارژینال گپ مناسب به بیمار است. تراش 135 درجه مزایایی چون سهولت تکنیکی و ثبت مناسب خط خاتمه تراش را دارد. علی رغم این مزایا، تحقیقات چندانی بر روی این نوع تراش انجام نشده است. این مطالعه با هدف مقایسه تراش 135 درجه با شولدر بول از نظر تطابق، انجام پذیرفت.

 این مطالعه نیمه تجربی، بر روی دو دندان مولر اول مندیبل با نسج تاجی سالم و اندازه مشابه، تراش شولدر بول و تراش 135 درجه انجام شد. از هر دو دندان قالب تهیه و روی هر دای،31 عدد روکش ساخته شد. نمونه های آغشته به fit checker توسط universal testing machine تحت نیروی 40 نیوتن به مدت 3 دقیقه قرار گرفتند و زیر لوپ با بزرگ نمایی 40 برابر در سه نقطه از هر بعد اندازه گیری و ثبت شد. جهت آنالیز داده ها و مقایسه تطابق تراش ها از آزمون ‎های آماری Kolmogorov-Smirnov و Wilcoxon در SPSS version24 استفاده گردید و در محاسبات، 05/0 P≤ معنی دار در نظر گرفته شد.

میانگین مارژینال فیت در تراش شولدر بول 0907/55 میکرون و در تراش 135 درجه میزان آن 2587/55 میکرون به دست آمد. در مورد مارژینال گپ، برای تراش شولدر بول 7245/19 میکرون و برای تراش 135 درجه 9745/0 میکرون حاصل شد.

لذا جهت کاربرد این دو خط تراش، تراش 135 درجه نسبت به شولدر بول کارایی کلینیکی بهتری می تواند داشته باشد.