بررسی اثر تراکم کاشت و آبیاری تکمیلی بر واکنش رنگیزه های گیاهی، آنتی اکسیدان های کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز و عملکرد علوفه دو رقم گلرنگ (Carthamus tinctorius L)

به علت مقاومت بالای گلرنگ به شرایط سخت محیطی، بسیاری از محققان از این گیاه به عنوان یک مدل جهت بررسی و درک مکانیسم های دفاعی در مقابل تنش های محیطی استفاده می نمایند. در این راستا آزمایشی جهت بررسی واکنش رنگیزه های گیاهی و آنتی اکسیدان های کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز در تراکم گیاهی علوفه ی دو رقم گلرنگ تحت شرایط آبیاری تکمیلی، در مزرعه ی دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام اجرا شد. آزمایش در قالب طرح اسپلیت پلات فاکتوریل که تیمارهای مورد نظر شامل، عامل اصلی آبیاری در دو سطح (آبیاری تکمیلی و دیم) و عامل های فرعی شامل، تراکم در پنج سطح (20، 30، 40، 50 و 60 کیلوگرم در هکتار) و دو رقم (گلدشت و فرامان) با سه تکرار اجرا گردید. نتایج ارزیابی این صفات نشان داد که بیشترین میزان کلروفیل کل، a و b در تیمار آبیاری تکمیلی بود و کاروتنوئید تحت تاثیر هیچ یک از تیمارها قرار نگرفت. با افزایش تراکم میزان آنتوسیانین افزایش یافت اما بیشترین میزان در تراکم 40 (کیلوگرم در هکتار) مشاهده شد. هم چنین رقم فرامان نسبت به رقم گلدشت کارآیی بهتری از نظر آنتوسیانین داشت. فلاونویید نیز همراه با افزایش تراکم گیاهی افزایش داشت. آنزیم کاتالاز در تیمار دیم کارآیی بهتری نشان داد و هر دو آنتی اکسیدان کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز همراه با افزایش تراکم گیاهی میزان آن ها افزایش یافت که به بهبود سازگاری و تحمل به خشکی در مناطق نیمه خشک (منطقه انجام آزمایش) را برای این محصول نشان می دهد.