بررسی اثر بازدارندگی رشد سایکوسل و یونیکونازول بر ویژگی های مورفولوژیک و بیوشیمیایی اطلسی (hybrida L. Petunia)

کاهش رشد رویشی و کنترل ارتفاع بوته یکی از مهمترین جنبه های تولید برخی از گیاهان زینتی است. بدین منظور برای بررسی نقش یونیکونازول و سایکوسل بر برخی ویژگی های مورفولوژیکی و بیوشیمیایی بذر F2 اطلسی رقم هانگ زیانگ (Haun Xiang)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تکرار در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری به اجرا در آمد. فاکتور اول بازدارنده های رشد یونیکونازول (0، 5 و 10 میلی گرم در لیتر) و سایکوسل (0، 1000 و 1500 میلی گرم در لیتر) و فاکتور دوم روش استفاده (برگ پاشی و مصرف خاکی) بود. صفات مورد ارزیابی شامل: ارتفاع بوته، گسترش عرضی، تعداد شاخه ی جانبی، تعداد گل، قطر گل، زمان غنچه دهی، فعالیت آنزیم های پراکسیداز (POD)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، میزان جیبرلین درونی، آنتوسیانین و فنل کل بود. کمترین ارتفاع بوته و میزان هورمون جیبرلین در تیمار یونیکونازول 5 و 10 میلی گرم در لیتر مشاهده شد. مصرف خاکی 10 میلی گرم در لیتر یونیکونازول باعث تولید بیشترین تعداد گل و فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداز شد. بوته های تیمار شده با 5 میلی گرم در لیتر یونیکونازول بیشترین قطر گل و فنل کل را ایجاد کرد. اولین غنچه دهی مربوط به تیمار سایکوسل 1500 میلی گرم در لیتر بود. با توجه به نتایج بدست آمده برای بهبود صفات رویشی و زایشی اطلسی استفاده از یونیکونازول 5 و 10 میلی گرم در لیتر به صورت مصرف خاکی و غلظت 1500 میلی گرم در لیتر سایکوسل به صورت محلول پاشی توصیه می شود