تاثیر تنش خشکی بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی دو رقم انگور

تنش خشکی مهم ترین فاکتور محیطی محدودکننده رشد، عملکرد و کیفیت محصولات زراعی و باغی در سراسر جهان است. این پژوهش باهدف بررسی و مقایسه برخی از پاسخ های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی دو رقم انگور متفاوت ازنظر تحمل به خشکی، به سطوح مختلف محدودیت آب صورت گرفت. به این منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تکرار، در شرایط گلخانه ای، انجام گرفت. تنش خشکی به صورت قطع آبیاری در چهار سطح: صفر(شاهد)، 6، 12 و 18 روز، بر روی دو رقم یاقوتی و بیدانه سفید، اعمال شد. نتایج نشان داد که تنش خشکی به طور معنی داری، محتوای نسبی آب برگ را در هر دو رقم، کاهش داد. در شرایط تنش حداکثر (18 روز)، کاهش در محتوای نسبی آب برگ برای رقم یاقوتی 9/16 و برای رقم بیدانه سفید 8/23 درصد بود. تحت تاثیر دوره های مختلف تنش خشکی در پژوهش حاضر، رقم متحمل یاقوتی مقادیر کمتری از پراکسید هیدروژن، مالون دی آلدئید و نشت یونی را در مقایسه با رقم حساس بیدانه سفید، نشان داد. فعالیت آنزیم های کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز در دوره تنشی  18 روزه در رقم یاقوتی، به ترتیب 1/2، 6/1 و 6/1 برابر، بیشتر از رقم بیدانه سفید بود. درمجموع به نظر می رسد رقم یاقوتی با داشتن سیستم آنتی اکسیدانی قدرتمندتر، از توانایی بیشتری برای کاهش صدمات اکسیداتیو ناشی از تنش خشکی، بخصوص در شرایط تنش شدید برخوردار است. علاوه بر بررسی های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی، آزمایشات مولکولی نیز باهدف شناسایی ژن های دخیل در تحمل خشکی این رقم و ارقام متحمل دیگر، در پیشرفت برنامه های اصلاحی انگور، بسیار مفید و موثر خواهد بود.