مدل مفهومی سازماندهی در ناآرامی‏ های خیابانی

در این مقاله تلاش شده است مدلی مفهومی برای سازماندهی در ناآرامی ‏های خیابانی ترسیم شود. مسئله این پژوهش، فقدان تعریف مشترک یا بین‏ ذهنی از سازماندهی و شاخص‏ های آن بوده و تلاش می ‏شود ضمن تعریف سازماندهی و ارائه شاخص ‏های آن، عوامل موثر بر سازماندهی ناآرامی خیابانی نیز شناخته شود. در این پژوهش به دو سوال پاسخ داده می ‏شود. اول اینکه شاخص ‏های سازماندهی ناآرامی خیابانی کدامند؟ و دوم اینکه، چه عواملی بر میزان سازماندهی در ناآرامی خیابانی موثر هستند؟ برای پاسخ به این سوالات از نظریات چارلز تیلی و تدرابرت گر، مدل مفهومی برای سازماندهی ناآرامی ‏ها استنباط شد. همچنین، پرسش‏نامه‏ ای ارائه شد که به کمک آن امکان ارزیابی سازماندهی در هر حرکت جمعی وجود دارد. یافته ‏های این پژوهش نشان می‏ دهد که مهم‏ترین شاخص ‏های سازماندهی ناآرامی خیابانی عبارتند از «وجود تقسیم‏ کار و نقش‏ های تخصصی بین مخالفان»، «وجود حداقل یک خزانه عمومی از منابع عمده مانند پول، سلاح، اطلاعات یا چیز دیگری به‏ همراه مکانیسمی برای توزیع آنها» و «میزان تمایز سلسله ‏مراتبی در بین مخالفان و شکل ‏گیری رهبری و کادر».